berita

salam

baru-baru ni, sy dikejutkn dgn berita kematian yg brderet-deret dan brturut-turut.... "cukuplah mati sbg peringatan" itulah yg diperkatakan kan? and i guess it was so right.

berita-berita ini cukup menggetarkan hati sy, yelah, sy ni byk dosa.saya manusia biasa ..nt klu malaikat izrail dtg mnjemput nyawa, ntah bila-bila, tkut tk cukup bersedia.. dush2.

tp kat cni harus sy coretkan kisah2 kematian yg pling mengetuk pintu hati sy. utk peringatan diri sendiri la ni.

satu...

8 tahun lepas, pemergian senior sy, senior sklh, alkisahnya, beliau tk pernah pun sy lihat wajahnya, apatah lagi brbual-bual dgnnya. jd mmg sy tk kenal la ngan dia ni,cuma sekali-sekala ada dtg skolah bg ceramah, ke bg tazkirah ke, tp dr jauh je la, mmg tk penah tgok muka, cm dgr suara je, dia ni ada adik, adik dia ni la sebaya sy...

jadi nk dijadikan cerita, kemalangan brlaku masa SPM, masa tu SPM separuhnya sblm raya, separuh lg slps raya, dn senior ni nk jmput la adik dia kat sekolah, utk balik beraya kejap, jadi bila sy dh tau dia accident tu, sy brbisik ke dalam hati, "Ya Allah, dia ni org muda yg ikhlas, jrg2 ada org muda seikhlas dia, ikhlas dlm perjuangan agama, dn ajakan n peringatan dia selalunya trkesan dlm sanubari dn jiwa, jd Ya Allah, slmtkan dia, dunia ini perlukan dia" ....

dan ntah kenapa, sy ni trus menerus confident bhw dia pasti selamat, confident sgt, walopon dok dgr2 dh khabar2 kurg menggembirakan, masuk ICU, pndh hospitl, and so on, tp sy confident, sgt confident, confident dgn keperluan dunia, mmg dunia mmrlukan org muda seikhlas dia, bak katanya Hassan al-Banna.
brbanding sy, jauh brbeza, mgkn saja dunia tidak perlukan sy, klu sy 'pergi' meningglkn dunia, mgkn tiada kesan pada sesiapa dan apa2. tp dia berbeza.


tiba-tiba..


dpt khabar brita, senior sy ni pergi meninggalkan dunia...



.........



sy blank utk seketika. tak sangka. tk sangka. tk sangka. kenapa saya? kenapa sy  trlalu confident? bukan ke tlh di ajar dlm syllabus skolah, antara intipati rukun iman tu, "percaya kpd qada' dan qadar". oo..rupanya slama ni semua tu sy tahu jer, tp masa tu bru sy mmahami. erti sbnr qada' dan qadar.

dan saat itu, air mata sy tk brhenti dh, ntah la sy pun tk paham kenapa, padahal sy bukan kenal pun dia, jd disebbkan sy ni dok nangis nangis nangis, mak sy suruh sy pegi solat, sy pun menurut, dn ketika solat, tiba-tiba trbyg-trbyg, sy mcm trnmpk seekor burung, sdg trbang menaik ke langit, laju dia trbang, laju sgt, sy pun pelik, awat ni?

sy wktu tu tk ambik pot sgt, tgh layan sedih di hati yg sy juga tk mengerti. lama sy tanya pd diri, 'intan, ko bukan kenal pun arwah, muka pon ko tk cam, stkt penah dgr suara, tu pun sekali dua,kenapa sedih tk hingt ni?

dn begitulah masa brlalu, shingga pada suatu masa, sy trbaca satu artikel tazkirah, brkenaan kematian, dan cara-cara roh-roh menemui Tuhan, yg lain sy tk ingt tp sy ingt satu baris ayat ni lebih kurang"org yg syahid menemui Tuhannya spt burung trbang ke langit"

zaas.. serta-merta sy tringt senior sy, ntah la bygn sy je ke atau begitu caranya si dia menemui Tuhannya.

walaubagaimanapun, 'pemergian' dia tlah mg'hadir'kan hati sy, sptmana dia juga mg'hadir'kan hati sy ketika hidupnya. tulah, klu org baik. hidupnya brjasa, perginya juga berjasa. dan dia mmg definately BAIK. Allah yg tunjuk dan bgtau kat sy. terima kasih ya Allah, cucurilah rahmatMu keatas si syahid ini.








dua

baru-baru ni, kwn kpd kwn sy meninggal jugak, semasa hidupnya, sy dh brhajat nk pegi ziarah, tup tup, sy tk smpt, Allah tk izinkan, jd, bila sy dgr berita pemergian dia, sy smbung la hajat sy nk ziarah tu, tk smpt masa hidupnya, moga-moga smpt la masa matinya. walaupn juga sy tk kenal.

jd sy ajak kwn sy ni pegi, arwah ni muda lagi, 23 tahun umurnya, lebih2 kurang sebaya sy je, dn sy juga trkejut dgr perkhabarannya.

dan sepanjang proses pengurusan jenazah brlaku, sy ni sayu sgt, sy pun tk paham, utk seseorg yg sy tidak kenal juga, air mata sy beria-ia nk kluar, tp sy tk bg, sbb yg kehilangan kwn tu, kwn sy, melihat dia berair mata, haruslah sy tabah utk dia, tahan air mata sy demi air mata dia.


tapi mmg sayu sangat sangat sangat sangat sangat sangat sangat sangat sangat sangat sangat sangat..

dn bila semua dh selesai, kwn sy pun cerita, rupa-rupanya arwah jenis org yg tk penah tinggal solat malam (tahajjud), tk penah mengeluh dgn susahnya hidup, tk penah brkira bila brkerja utk agama, masa/tenaga/harta,semuanya demi agama, bila tkde duit, dia relax jer kata "bukan tkde duit, tp kurg duit"

dia baik kan?




tgok.. org2 yg baik.
hidup di dunia buat baik.
pergi cara baik.
meninggalkan yg trbaik.
kami pun rs nk jadi baik.
kami pun nk pegi cara baik.
boleh ye Allah yg Maha Baik.

dn hati sy tk berat nk sedekahkan fatihah dn yasin utk mereka, org2 baik....

al-fatihah